Kleding is een belangrijke factor in de toenemende droogte. Jaarlijks verbruiken we met z’n allen gigantische hoeveelheden water via de kledingconsumptie. Dat komt vooral door ingesleten gewoonten van zowel consumenten als producenten. Die kiezen meestal voor waterverslindende stoffen terwijl er veel betere alternatieven voorhanden zijn.

116.500 miljard zwembaden
Het katoenverbruik leidt al gauw tot grote getallen. Bijvoorbeeld: 7000 liter in een spijkerbroek, 2700 liter in een T-shirt. En zelfs in je onderbroek zit gemiddeld zo’n 700 liter water. Al met al telt dat op tot 2.912 triljard* liter water per jaar, voor alle Nederlanders bij elkaar. Dat is genoeg om 116.500 miljard olympische zwembaden mee te vullen.

Een absolute waterkampioen
Van Akkeren denkt dat ons aankoopgedrag beter kan: “Waarom zou je ouderwetse katoenen kleding blijven kopen terwijl er veel betere, modernere stoffen bestaan? Biologische katoen is al wat waterzuiniger. Maar de absolute kampioen is eucalyptus, met een waterbesparing van 95% ten opzichte van gewone katoen. Het is ook nog eens zacht en ademend. Niet voor niets is eucalyptus de nummer 1 van onze collectie.”

Wat bespaart dat?
Vooral dankzij die eucalyptus bespaarden de klanten van Saint Basics vorig jaar samen ruim 21 miljoen liter water. Dat is genoeg voor 8 olympische zwembaden, om 383 jaar elke dag een bad te nemen of om 83.587 wasjes te draaien. En genoeg voor 280 mensen om een leven lang water te drinken.

Druppel
“Als consument kun je wel degelijk verschil maken” zegt Van Akkeren. “En je hoeft er maar weinig voor te doen! Het gaat niet eens om minder kopen, het is vooral belangrijk om te kijken naar wát je koopt. Liefst waterzuinige stoffen als eucalyptus of gerecyclede materialen. Al is het maar een druppel op de gloeiende plaat, alle kleine beetjes helpen.”

*) bron: waterfootprint.org, The Water Footprint Report – page 38

Meer info en bronnen
www.saintbasics.com/nl/water
www.saintbasics.com/nl/impact

Shell gaat een waterstoffabriek bouwen die bij voltooiing in 2025 de grootste van Europa zal zijn. Dat zal niet voor lang zijn. In de Amsterdamse haven zijn plannen om twee jaar later een 2,5 keer zo grote fabriek te openen. En in de Groningse Eemshaven moet kort erna een nog eens zes keer zo grote fabriek verrijzen. Staan we aan de vooravond van een waterstofrevolutie?

Groene waterstof ontstaat door elektrolyse, het splitsen van water in zuurstof- en waterstof. Hiervoor wordt niet-fossiele energie gebruikt, opgewekt door bijvoorbeeld windmolenparken in de Noordzee. Waterstof is geen energiebron maar een drager van energie, vergelijkbaar met een accu. Voordeel is dat die over grote afstand vervoerd kan worden naar de plek waar ie nodig is.

De één miljard euro kostende centrale die Shell op de Tweede Maasvlakte gaat bouwen moet de verderop gelegen raffinaderij van Pernis van stroom voorzien. In de Amsterdamse haven wil een consortium een bijna driemaal zo grote centrale neerzetten. De waterstof die hier wordt opgewekt willen ze onder meer gebruiken als bestandsdeel voor synthetische kerosine, die veel minder CO2 uitstoot dan fossiele brandstof. Het in dezelfde haven gelegen Tata Steel heeft aangekondigd in 10 jaar tijd volledig op waterstof te willen overschakelen.

Los van deze megaprojecten lopen er nog ruim 165 kleinere waterstofprojecten in Nederland. Is daarmee de doorbraak een feit, of is het nog steeds een druppel op de gloeiende plaat in de energietransitie? Over de kansen van waterstof, en de laatste stand van zaken van alternatieven in de energietransitie organiseert Kantelpunt dit najaar een conferentie. Met inspirerende sprekers uit de wetenschap en het bedrijfsleven. Meld je nu aan.

Na vier jaar bouwen is het Sluishuis in Amsterdam geopend. De eye catcher heeft nog het meest weg van een modern poortgebouw, wat het als toegang naar de jonge wijk IJburg feitelijk ook is. Behalve iconisch is het appartementencomplex ook nog eens duurzaam. Wat heet, het wekt meer energie op dan de bewoners en uitbaters van de horeca in het gebouw verbruiken.

Op het dak ligt een voetbalveld aan zonnepanelen. Hetzelfde aantal is ook nog eens aangelegd op het naastgelegen water. Verder zit overal driedubbel glas, wordt warmte teruggewonnen uit het afvalwater en de ventilatiesystemen, en zit in de bodem een warmte-koudeopslag die warmte in de winter en verkoeling in de zomer geeft.

Naast energieopwekker is het Sluishuis ook nog eens gebouwd met zoveel mogelijk gerecycled materiaal. De architectenbureaus Bjarke Ingels Group (BIG) uit Denemarken en het Nederlandse Barcode Architects hopen met dit ontwerp en deze aanpak de toon te zetten in de toekomstige bouw in Nederland. Over de toekomst, de voors en de tegens van de circulaire bouw organiseert Kantelpunt volgende maand in het Sluishuis een conferentie met toparchitecten, bouwondernemingen en planologen. Na afloop is er een rondleiding door het gebouw. Aanmelden kan hier.